Het zwartlakense land
waar men zich niet
voor God verbergen kon

is lieflijker vandaag.
Langs mesten, maaien,
melken, geelt koolzaad.

Dit land, veramicaald,
vermachinaald.
Hooi wordt er nu verbaald.

Maar ’s nachts rennen 
brandende duvelszwijnen
nog over de dijk*.

Corie Grootendorst

*_{De brandende duvelszwijnen komen uit Herman de Man door Henk Povée (op blz. 61).}